پیش از همین حالا
به خواب‌هایم سرک می‌کِشند
لابه‌لای واق‌واق‌ها
به پوستین من تف می‌اندازند
کرونا به نام‌ام از بالاتنه‌ام بالا می‌زنند
حالا این نخ‌نماترین خواب را از من بگیرید
در من اقامت شما چند روزه بود؟
می‌خواهم دو سه اینتر پایین بروم
کمی از ضخامتِ لحن‌ام را بردارم
عزیزم بیا! بیا!
بر بلندی‌هایم نفس بگیر
در این هوای دم‌کرده
دهان‌ات کجاست؟
دهان‌ام گم شده
تب از دماسنج به پایین‌تنه‌ام می‌ریزد
خود را به کرونا زده‌ام
تا گرگ‌ها در مسیر خواب‌هایم گم شوند
برای رضای این روزها
چند اینتر از من فاصله بگیر
به خواب پوستین‌ام دست نکش
برو! برو!
واق‌واق سگ‌ها گلوگیر است
. پیش از همین حالا / آفاق شوهانی
درباره نویسنده
