ریموند کارنی در سال ۱۹۸۹ و به مناسبت صدمین سالروز تولد کارل درایر کتابی درباره او نوشت. ۳۰ سال پس از چاپ کتاب، انتشارات نقد فرهنگ کتاب «صحبت به زبان میل» را منتشر کرد. کم توجهی علاقهمندان سینما به درایر و کج فهمی عدهای از منتقدان و نظریه پردازان (از جمله بوردول) دو عامل مهم در نگارش کتاب هستند. کارنی علت این کمتوجهی و یا آنچه که او «سندروم کیرکگارد» مینامد (فیلسوفِ هموطن درایر هم تا یک قرن پس از مرگش کشف نشده بود. از قضا ردپای علاقه درایر به کیرکگارد در فیلم اردت مشهود است) را در زبانِ سینمایی درایر میبیند که از زبان سینمایی جهان شمول دور است و از این رو فهم آثارش برای تماشاگر فرهیخته سینما هم دشوار است.