.یارمحمد اسدپور

دوشیزگان رقص !

ّبرای انسان
راضی تر ازمرگ بود ؟!
دمی که
طبل ها می کوبند

باد در گلوی این میرشکار !
این سازنده!
انگشت هاش
ترتیبی دارد
به کوتاهی
به بلندی ی نازش باد

هزاران رنگ پوشیده
این دوشیزه گان رقص !

گوش کن !
قومی که چوب برساقه هاشان می زنند!
می چرخند ومی چرخند !
وباخوشی هاشان مردند
سوران !
مهمیز براسبان سلطه زدند
و رفتند!
باانگشتانی که
باد رااز نی
گذر دادند !