شمس لنگرودی

به حرمتِ نان و نمکى که با هم خوردیم…
نان را تو ببر…
که راهت بلند است …
و طاقتت کوتاه!
نمک را بگذار برای من…
می‌خواهم…
این زخم…
تا همیشه تازه بماند…

#شمس_لنگرودی