کتاب سوزی نابود كردن کتاب و یا دیگر مکتوبات به وسیله آتش است. این عمل معمولا به طور علنی و در حین مراسم و یا آئینهای خاصی انجام میشود و عموما دارای انگیزههای سیاسی، دینی و اخلاقی است. از برجسته ترین نمونه های كتابسوزی در تاریخ، سوزانیدن مكتوبات دین موسوی و کتابهای یهودیان در اروپای قرون وسطی توسط كلیسا و سپس در قرن بیستم توسط نازیهاست. در اروپا این امر اول بار به وسیله پاپ جرج نهم آغاز شد و بعدها به وسیله پاپهای بعدی ادامه پیدا کرد، زیرا کلیسا و دولتهای مسیحی كتب موسوی و بویژه تلمود را کتبی منفور و توهینآمیز به تعلیمات مسیح میدانستند. در تاریخ جدید اروپا، کتابسوزان شب ۱۱ مه ۱۹٣٣ در برلین توسط نازیهای آلمان نیز كتب موسوی-یهودی را هدف قرار داده بود.
كوره های كتابسوزی در كشور آفریقای جنوبی نمونه دیگری مربوط به دوران معاصر است. از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۱ میلادی، هزاران جلد کتاب و سایر مکتوبات در موضوعات مختلفی مانند سیاست، ادبیات کلاسیک و مسائل قومی از کتابخانههای عمومی و خصوصی آفریقای جنوبی جمع آوری و در کوره های کتابسوزی سوزانده شده اند. از آخرین نمونه های كتابسوزی در سالهای اخیر، سوزانیدن کتابها در افغانستان توسط نیروهای پشتون طالبان و تخریب و آتش زدن كتابخانه ملی سارایوو در بوسنی بدست نیروهای صرب را می توان نام برد.
